کلام امام

پند های اخلاقی امام خمینی به سیداحمدآقا (رحمهما الله تعالی)

پسرم! اکنون با تو که جوانی صحبت می‏کنم. باید توجه کنی که برای جوانان توبه آسان‏ تر و اصلاح نفس و تربیت باطن سریع ‏تر می‏تواند باشد. در پیران هواهای نفسانی و جاه‏ طلبی و مال دوستی و خود بزرگ‏بینی بسیار افزون‏تر از جوانان است، روح جوانان لطیف است و انعطاف‏ پذیر و آن قدر که در پیران حبّ نفس و حبّ دنیا است، در جوانان نیست. جوان می‏تواند با آسانی نسبی خود را از شرّ نفس امّاره رها سازد و به معنویات گرایش پیدا کند. در جلسات موعظه و اخلاق آن قدر که جوانان تحت تأثیر واقع می‏شوند، پیران نمی‏ شوند. جوانان متوجّه باشند و گول وسوسه‏ های نفسانی و شیطانی را نخورند. مرگ به جوانان و پیران به یک گونه نزدیک است. کدام جوان می‏تواند اطمینان حاصل کند که به پیری می ‏رسد و کدام انسان از حوادث دهر مصون است؟ حوادث روزانه به جوانان نزدیک‏تر است.

پسرم! فرصت را از دست مده و در جوانی خود را اصلاح کن. پیران نیز باید بدانند که تا در این عالم هستند می‏توانند جبران تبهکاری‏ ها و معصیت‏ ها را بکنند و اگر از این جا منتقل شدند کار از دست آنان خارج است. دل بستن به شفاعت اولیاء ـ علیهم السلام ـ و تجرّی در معاصی از خدعه ‏های بزرگ شیطانی است. شما به حالات آنان که دل به شفاعتشان بسته و از خدا بی‏ خبر شده و به معاصی جرأت می‏کنید بنگرید، ناله‏ ها و گریه‏ ها و دعاها و سوز و گدازهای آنان را ببینید و عبرت بگیرید. در حدیث است که حضرت صادق ـ علیه سلام اللّه ـ در اواخر عمر، بستگان و فرزندان خود را احضار نمود و قریب به این مضمون به آنان فرمود که: «فردا با عمل باید در محضر خداوند بروید و گمان نکنید بستگی شما به من فایده دارد».

علاوه بر آن احتمال دارد که شفاعت نصیب آنان شود که با شفیع ارتباط معنویشان حاصل باشد و رابطۀ الهی با آنان طوری باشد که استعداد برای نائل شدن به شفاعت داشته باشند و اگر این امر در این عالم حاصل نشود شاید بعد از تصفیه ‏ها و تزکیه‏ ها در عذاب‏های برزخ، بلکه جهنّم، لایق شفاعت شوند و خدا دانا است که اَمَدِ آنان تا چه اندازه است.علاوه بر آن، آیاتی در قرآن کریم دربارۀ شفاعت وارد شده است که با توجه به آنها نمی‏توان برای انسان آرامش پیدا شود، خداوند می‏فرماید: مَنْ ذَا الَّذی یَشْفَعُ عِنْدَهُ اِلاّ بِاِذْنِه [سورۀ بقره، آیۀ 255]و می‏فرماید:وَ لا یَشْفَعُونَ اِلاّ لِمَنِ ارْتَضی (سوره انبیا، آیۀ 28)و امثال آن، که در عین حال که شفاعت ثابت است لکن نصیب چه اشخاصی و چه گروهی و با چه شرایطی و در چه وقت شامل حال می‏شود، امری است که نمی‏توان انسان را مغرور و جری کند. امید به شفاعت داریم لکن این امید باید ما را به سوی اطاعت حق تعالی کشاند، نه معصیت.

• صحیفه امام خمینی(س)جلد 16 /پندها و نصایح اخلاقی ـ عرفانی